Enkele fragmenten uit artikelen over Bertus Jonkers

Utrechts Nieuwsblad 25 september 1957:

..."Ik ben maar een gewone doodgewone jongen en ik probeer simpel en eerlijk te zijn in wat ik maak. De abstracten veroordeel ik niet, maar ik zie er ook geen toekomst in"...
..."Een schilderij, dat alleen maar een plezierige harmonie van vlakken is, welke op zijn beurt weer prettig samenspeelt met de vloerbedekking en gordijnen is immers geen schilderij. Het is een decoratief stuk. Maar bezieling vind ik er niet in. Ik probeer deze juist wel in mijn werk te leggen. We moeten veel meer eerlijk tegenover ons werk staan en niet door kunstjes onze tekortkomingen proberen te verdoezelen."...

Centrum 1960:

... Bert Jonkers is kunstschilder. Voor het enkele raam van zijn kleine atelier in de Schalkwijkstraat nummer 10 krijg je echter al argwaan: een stilleven zie je erdoor van gedrapeerde lappen en schilderstukken, omringd door kettingen, potten en een unieke fruitschaal. Hij doet meer dan schilderen, had iemand ons gezegd. Er hangen prachtige doeken aan de wanden, die niet zijn gemaakt om te worden ingelijst; nee zegt hij zelf, ik wil de vrouwen er mooier mee maken. ...

... Met evenveel verwondering als wij het ene kunststuk na het andere in zijn huis bekijken, begroet hijzelf steeds de nieuwe scheppingen van zijn geest en zijn nijvere handen. ...

Utrechts Niewsblad 13 april 1965:

"Ik hoop dat ik nooit veel geld krijg, want dan komen de zorgen en dat zou mijn werk alleen maar schaden, Ik ben best tevreden met wat ik nu heb, ik kan er net mee rondkomen en ik leef gelukkig."...

... Naast het schilderen in de meer directe zin van het woord, is Jonkers de laatste tijd actief met wat ik een spel zou willen noemen met 'objets trouvés'....
... Zijn oevre is niet alleen charmant maar weet ook te getuigen. En dit laatste vooral door de grote eerlijkheid die van zijn werken afstraalt. ...

Utrechts Nieuwsblad, 7 augustus 1981:

Mag ik u voorstellen: Bert Jonkers. Schilder, etser, aquarellist. Dichter, schrijver, denker, boekenmaker. Daarenboven: geheide Utrechter, wereldreiziger, bewonderaar van Krishnamurti. ...

... Door de glas-in-loodramen zou je de tuin in kunnen kijken, als ze niet volkomen ondoorzichtig waren. Er schemert wat groen doorheen. Het spijt Bert dat hij niet kan communiceren met de vogeltjes buiten, maar dat kan hem er toch niet toe brengen de spons erover te halen....

... "Ik klooi maar wat aan, maar ik klooi eerlijk," zo formuleert hij zijn artistieke credo. "Ik probeer mijn eigen chaos te zien en te laten zien. Ik zie het leven als een grote verbazing. Ik ben tot de ontdekking gekomen dat ik schilder om te ordenen. Om klaarheid te krijgen in de troep waarin we met z'n allen leven. Ik schiet van het een in het ander. Van een brandend huis in een ondergaande zon. Ik wil tot eenvoud komen, maar het wordt steeds ingewikkelder. Eigenlijk ben ik helemaal gek. Kun je je voorstellen dat ik daar zit, in die geweldige ruimte aan de Lek, met mijn schetsboekje? Een ander zou naar de vogels gaan luisteren, maar ik zit daar te werken met dat stomme stukkie papier." ...

Volkskrant Magazine 6 januari 2001:

... In zijn vroege jaren schilderde Jonkers landschappen en portretten. Later ging hij zich toeleggen op bouwen. De aanzet daartoe kreeg hij van zijn leermeester, een Nederlandse yoga-leraar. "Die zei: jij gaat nog eens bouwen. Hij bedoelde natuurlijk bouwen aan mezelf, aan mijn karakter. Maar ik dacht: dan kan ik net zo goed huisjes gaan bouwen." het bouwen aan zijn innerlijk vertaalde Jonkers in de 'Stad van Overgave', waar hij jarenlang aan werkte in zijn huis. "Alle kleine huisjes stonden in de zon". ...